8/4/13 – Το περασμένο σαβ/κο παρακολούθησα τη «Δυναμική της Επιτυχίας»,ένα τριήμερο βιωματικό σεμινάριο για την επιτυχία του οργανισμού “Αποφασίζω” με δασκάλους τον Αντώνη Καλογήρου και την Μίνα Πριόνα.Είναι η τρίτη φορά που παρακολουθώ το συγκεκριμένο σεμινάριο. Η πρώτη φορά που το παρακολούθησα, δυο χρόνια πριν, αποτέλεσε σταθμό στη ζωή μου.
Κάθε φορά κερδίζω κάτι νέο από αυτό. Κάθε φορά ακούω κάτι ξανά κι είναι σαν να το έχω ακούσει πρώτη φορά.
Αυτή τη φορά, απο όλα αυτά που άκουσα, με κέντρισαν τα «2 Μυστικά της Επιτυχίας» – μου «κούμπωσαν» λόγω μιας προσωπικής φάσης που περνάω – κι ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σου γιατί πιστεύω ότι αφορούν όποιον αναπνέει…
Το 1ο μυστικό της επιτυχίας είναι η Συνεχής Εξέλιξη.Σε μια επιχείρηση, σε μια δουλειά, σε μια σχέση, όλοι έχουν ένα στόχο, ένα «σημείο 0». Και πολλοί από αυτούς πιστεύουν ότι μόλις πετύχουν αυτό τον στόχο μπορούν να ξεκουραστούν, μπορούν να το διατηρήσουν σε ένα καλό επίπεδο. Όμως στην πραγματικότητα δεν υπάρχει «σημείο 0». Πουθενά δεν υπάρχει ένας σταθερός κι αμετακίνητος στόχος. Σε αυτό το σύμπαν, η μόνη σταθερά είναι η συνεχής αλλαγή. Ό,τι δεν ανεβαίνει, κατεβαίνει. Τίποτα δεν παραμένει το ίδιο. Επιχειρήσεις κολοσσοί κατέρρευσαν επειδή απέτυχαν να εξελιχθούν.
Η τελειότητα μπορεί να είναι ανέφικτη, αλλά εσύ δε θα πρέπει να το έχεις αυτό σαν δικαιολογία για τη στασιμότητα.
Θα πρέπει συνεχώς να εξελίσσεσαι.
Θα πρέπει συνεχώς να εξελίσσεσαι.
Στη δουλειά σου, στις σχέσεις σου, στην επικοινωνία σου, στις γνώσεις σου.
Ποτέ δεν πρέπει να μένεις δίχωςστόχο.
Μόλις πιάνεις τον στόχο σου, πρέπει αμέσως να βάζεις έναν νέο, ανώτερο στόχο.
Αλλιώς η πτώση είναι απλά θέμα χρόνου.
Το σημαντικότερο όμως μυστικό της επιτυχίας είναι το 2ο, κι αυτό είναι η Αγάπη.
Είναι αδύνατον να πετύχεις οτιδήποτε χωρίς αγάπη για σένα, για αυτό που κάνεις και για τους άλλους ανθρώπους.
Σκέψου το: πληρώνεσαι για να κάνεις κάτι που ο άλλος δε μπορεί ή δε θέλει να κάνει μόνος του.
Πληρώνεσαι για να λύσεις ένα πρόβλημα, για να καλύψεις μια συναισθηματική ανάγκη.
Και πρέπει να το λύσεις με σωστό και τίμιο τρόπο.
Και πρέπει να το λύσεις με πάθος για να το κάνεις πετυχημένα.
Αλλά δε μπορείς να βγάλεις πάθος αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις.
Κανείς και τίποτα δε μπορεί να ζήσει χωρίς Αγάπη.
Οτιδήποτε κάνεις, στο βάθος το κάνεις για να πάρεις Αγάπη.
Το αντίθετο της Αγάπης δεν είναι το μίσος, όπως πολλοί νομίζουν. Το αντίθετο της Αγάπης είναι ο Φόβος.
Όλα τα θετικά συναισθήματα (χαρά, ευτυχία, ικανοποίηση κ.α.) κατά βάθος είναι Αγάπη.
Όλα τα αρνητικά συναισθήματα (θυμός, μίσος, στεναχώρια κ.α.) κατά βάθος είναι Φόβος.
Όπως το σκοτάδι υπάρχει στην απουσία του φωτός, έτσι κι ο Φόβος υπάρχει στην απουσία της Αγάπης.
Δεν είναι αυθύπαρκτος ο Φόβος.
Ο Φόβος υπάρχει στο βαθμό που απουσιάζει η Αγάπη στη ζωή μας.
Βλέπεις, είμαστε θύματα θυμάτων.
Δε μας έμαθαν την Αγάπη.
Στο σχολείο, στην οικογένεια, στην κοινωνία…
Γιατί αν αγαπηθούμε όλοι, θα γίνουμε ένα.
Και τότε δε θα μπορεί να μας σταματήσει τίποτα.
Όχι, μας μάθανε την απομόνωση.
Μας έμαθαν να μην καταλαβαίνουμε γιατί είμαστε ή νιώθουμε έτσι.
Αλλά κοίτα κάτι που είναι πολύ κοντά σου, κοίτα το σώμα σου.
Το σώμα μας αποτελείται από δισεκατομμύρια κύτταρα, εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Όλα όμως συνυπάρχουν αρμονικά γιατί ξέρουν, ότι προκειμένου να επιβιώσει το σώμα μέσα στο οποίο ζουν, πρέπει να μοιράσουν τα ταλέντα τους (πέψη, αίμα, μυς, αφομοίωση, κίνηση, σκέψη, καρδιά κλπ.) με τέχνη μεταξύ τους.
Αν κάποιο κύτταρο επαναστατήσει, γίνεται καρκίνωμα και τελικά προκαλεί το θάνατο του σώματος.
Όπως τα κύτταρα του σώματος, έτσι κι εμείς είμαστε κύτταρα του μεγάκοσμου.
Όσο νομίζουμε οτι είμαστε “ξεχωριστοί”, γινόμαστε καρκινώματα του σύμπαντος όπως τα κύτταρα που επαναστατούν.
Δε μπορείς να πετύχεις οτιδήποτε χωρίς Αγάπη.
Δε μπορείς να είσαι ευτυχισμένος χωρίς Αγάπη.
Κι η Αγάπη είναι ανιδιοτελές δόσιμο.
Και δεν το έχουμε μάθει αυτό.
Έχουμε μάθει ότι «μάγκας είναι αυτός που τα παίρνει όλα και δε χαρίζει τίποτα».
Και κοιτάμε να πάρουμε πρώτα χωρίς να δώσουμε σε όλα: στις σχέσεις, στη δουλειά, σε όλα.
Και τίποτα από αυτά δε φαίνεται να δουλεύει σωστά.
Τότε η πιο σημαντική ερώτηση που πρέπει να κάνω στον εαυτό μου είναι: «Πως θα φέρω την Αγάπη στη ζωή μου;»Κι όταν τη βρω, να πρόσεχω μη την πατήσω…
Γιατί καμιά φορά, αν μου έχει λείψει πολύ η Αγάπη και τη γνωρίσω σε όλο της το μεγαλείο, μπορεί να τη χάσω και να μη μπορώ να γυρίσω πίσω απ’όπου ξεκίνησα – και τότε «αυτοκτονώ».
Ενώ αυτό που θα έπρεπε να κάνω είναι να βρω το κουράγιο να γυρίσω πίσω και να την ανακαλύψω από την αρχή.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Αντώνη και στη Μίνα. Δε σταματούν ποτέ να με εμπνέουν.
Και σε εσένα (ξέρεις ποιά είσαι)… σε ευχαριστώ για όλα.
Το μάθημα που μου έδωσες ήταν ανεκτίμητο.
Το μάθημα που μου έδωσες ήταν ανεκτίμητο.
